του Νίκου Χειλαδάκη
Στίς 15 Μαρτίου 1921, λίγα χρόνια μετά τήν μεγάλη σφαγή -γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων,
λίγο πρίν ἀπό τό μεσημέρι, ὁ Ἀρμένιος πατριώτης Soghomon Tehlirian ὕστερα ἀπό...
συστηματική παρακολούθηση δέκα ἡμερῶν, ἔκρινε πώς ἔφτασε ἡ
κατάλληλη στιγμή νά ἐκτελέσει τό σχέδιό του. Στήν ὁδό Χίντεμπουργκ, σέ ἕνα προάστιο
τοῦ Βερολίνου, κάνει ἀνύποπτος τήν συνηθισμένη τοῦ βόλτα ντυμένος εὐρωπαϊκά καί
ἀκολουθούμενος σέ ἀπόσταση μερικῶν μέτρων, κατά τά μουσουλμανικά ἔθιμα, ἀπό τήν
σύζυγό του, ὁ ὀργανωτής τοῦ φρικιαστικότερου ἐγκλήματος στήν ἱστορία, τῆς ἐξόντωσης
τῶν 1.500.000 Ἀρμενίων, ὁ ἄλλοτε ὑπουργός Ἐσωτερικῶν της Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας,
ὁ Talat Pascha.
Ὁ Τεχλιριᾶν ξεκίνησε ἀπό τό ἀπέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται μέ τόν Ταλαάτ, τόν προσπερνάει καί ἐπιβραδύνει τό βῆμα του. Ξαφνικά γυρίζει πίσω καί τόν κοιτάζει κατάματα. Τό βλέμμα τοῦ ἦταν ὁ πόνος μίας ὁλόκληρης γενιᾶς. Ὁ Τεχλιριᾶν ἦταν ἥσυχος καί ἡ συνείδηση τοῦ ἦταν ἤρεμη. Ὁ Ταλαάτ ἔδειξε πώς κατάλαβε κάτι, τά βλέφαρά του, ὅπως διηγήθηκε ἀργότερα ὁ ἐκτελεστῆς του, τρεμόπαιξαν.
Θέλησε νά λοξοδρομήσει γιά νά ἀποφύγει τόν ἄγνωστο διαβάτη, ἀλλά δέν πρόλαβε. Ὁ Τεχλιριᾶν ἔβγαλε τό περίστροφό του καί μέ μία ἀστραπιαία κίνηση τό σήκωσε στό ὕψος τοῦ κεφαλιοῦ τοῦ γιγαντόσωμου Ταλαάτ. Μία σφαίρα ἦτα ἀρκετή. Ὁ Ταλαάτ βρέθηκε ξαπλωμένος καταγῆς. Ἡ γυναίκα τοῦ ἔπεσε λιπόθυμη ἐνῶ ὁ κόσμος ξεπετάχτηκε στά μπαλκόνια καί ἀπό τά παράθυρα φωνάζοντας, «πιάστε τόν πιάστε τόν». Ὁ Τεχλιριᾶν ἔτρεξε νά ἐξαφανιστεῖ ἀλλά κάποιος πού ἔρχονταν ἀπό τήν ἀντίθετη κατεύθυνση κατάφερε νά τόν συλλάβει. Στήν δίκη πού ἔγινε καί ἡ ὁποία συγκέντρωσε τό παγκόσμιο ἐνδιαφέρoν, ὁ Τεχλιριᾶν ἀπολογούμενος ἀπέρριψε τήν κατηγορία πού τοῦ ἀποδίδονταν μέ τήν φράση : «Σκότωσα μά δέν εἶμαι δολοφόνος». Τό δικαστήριο, μετά ἀπό μία δραματική δίκη τόν ἀθώωσε. Ἡ ἀπόφαση αὐτή ἔγινε δεκτή μέ ἀνακούφιση ἀπό τήν διεθνῆ κοινή γνώμη καί θεωρήθηκε σάν μία πρώτη δικαίωση στό ἀνοσιούργημα τῆς ἀρμένικης γενοκτονίας τοῦ 1915-16.
Ἀλήθεια τί κρίμα πού ὁ Τεχλιριᾶν δέν πρόλαβε νά γνωρίσει τήν κυρία Ρεπούση καί τούς τουρκολάγνους Νεοέλληνες. Σίγουρα θά εἶχε ἀποφευχθεῖ ὅλη αὐτή ἡ βία καί ὁ Ταλαάτ θά ἀπαλλάσσονταν πανηγυρικά ἀπό τίς «ἱστορικές συκοφαντίες» περί δῆθεν γενοκτονιῶν καθώς σύμφωνα μέ ὅλους αὐτούς, οἱ χριστιανοί περνοῦσαν «ζωή καί κότα» καί ἀναπτυσσόταν συνεχῶς μέσα στήν «στοργική» Ὀθωμανική αὐτοκρατορία πού τούς προστάτευε μέ «μητρικό τρόπο» σάν τά «ἀγαπημένα» τῆς παιδιά.
Ἡ ἐμφάνιση τῆς κυρίας Ρεπούση σάν ὑποψήφια βουλευτής καί μάλιστα ἀριστεροῦ πολιτικοῦ νεόκοπου σχήματος, ἀφοῦ στήν ἀρχή μέ ἐξέπληξε, στή συνέχεια ξεσήκωσε μέσα μου ὅλες τίς ἐνστάσεις πού εἶχαν ἀναδυθεῖ ὅταν ἡ κυρία αὐτή περιέγραψε τήν σφαγή τῆς Σμύρνης σάν τόν γνωστό συνωστισμό. Καί αὐτό ὄχι μόνο γιατί πρόσβαλε βάναυσα τήν μνήμη τῶν προγόνων μου καί ἰδιαίτερά του παπποῦ μου πού μετά τήν σφαγή τῆς οἰκογένειάς του καί τόν διασκορπισμό ὅλων τῶν διασωθέντων συγγενῶν στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁριζόντια κατάφερε μέ χίλια βάσανα καί περιπέτειες νά καταφύγει στήν Κωνσταντινούπολη καί στή συνέχεια στήν τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα ἄλλο ἐνδιέφεραν στοιχεῖο στήν ὅλη αὐτή ἱστορία ( παραΐστορια). Φάνεται πώς ἡ κυρία αὐτή εἶναι θαυμαστῆς της τουρκικῆς τηλεόρασης καί τῶν εἰδικά σχεδιασμένων τουρκικῶν σήριαλ τά ὁποία ἀναδεῖξαν τήν «ἱστορική ἀντικειμενικότητα» τῆς ἰδίας καί τῶν ὀπαδῶν της. Ἡ κυρία αὐτή λοιπόν στό περίφημο βιβλίο τῆς ἱστορίας της δέν ἔκανε τίποτα ἄλλο παρά νά περιγράψει πιστά τίς σκηνές τοῦ παρακάτω τουρκικοῦ τηλεοπτικοῦ σήριαλ πού ἔκανε θραύση στήν τουρκική τηλεθέαση καί ἀναφέρεται σέ ἐκείνη τήν τραγική ἐποχή.
Ἡ καταπληκτική λοιπόν τηλεοπτική σειρά, στήν ὁποία ἀναφέρομαι εἶναι τό, «Kirik Kanatlar», ἤ «Σπασμένα Φτερά», ἡ ὁποία προβλήθηκε στό ἴδιο δηλαδή τουρκικό κανάλι, (τό KanalD), πού παρήγαγε καί τό περίφημο καί πασίγνωστο σέ μᾶς σήριαλ, «Τά σύνορά της Ἀγάπης», Μία χαρακτηριστική σκηνή αὐτῆς τῆς σειρᾶς πού φαίνεται πώς γοήτευσε τήν κ. Ρεπούση καί τούς «σύν αὐτῆς», ξετυλίγεται σέ μία προκυμαία τῆς Ἰωνίας κοντά στήν Σμύρνη, μετά τήν ἥττα τῶν Ἑλλήνων καί ἐνῶ ἔχει ὑπογραφεῖ, παρά τίς …ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν Τούρκων κατοίκων τῆς περιοχῆς, ἡ ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν. Οἱ Ρωμιοί κάτοικοι ἀναγκάζονται νά πάρουν τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς. Ἡ χαρακτηριστική σκηνή εἶναι στήν προκυμαία, ὅπου ἔχουν ἀρχίσει νά συγκεντρώνονται οἱ πρόσφυγες παρέα μέ… τούς θρήνους τῶν Τούρκων συγκατοίκων τους πού κλαῖνε οἱ «καημένοι» γιατί… θά φύγουν οἱ ἀγαπημένοι τούς Ρωμιοί. Τό ἐκπληκτικό ὅμως δέν εἶναι σέ αὐτό τό σημεῖο ἀλλά στό ὅτι ὁ τουρκικός στρατός, ὄχι μόνο συνοδεύει καί κουβαλᾶ μέ μεγάλη εὐγένεια τά ὑπάρχοντα τῶν προσφύγων, μήν τυχόν καί κουραστοῦν, ἀλλά… ἔχει στήσει καί ἕνα μεγάλο πάγκο στήν προκυμαία ὅπου τους προσφέρει… τρόφιμα, ( catering τῆς ἐποχῆς), ποτά καί ὅτι ἄλλο πού θά τούς κάνει εὐχάριστο τό ταξίδι τῆς προσφυγιᾶς. Μάλιστα κάποιοι Τοῦρκοι στρατιῶτες… κλαῖνε γιατί θά χάσουν τόν φίλο τους, κάποιο Νίκο καί κάποιο Κώστα. Ἕνας Λοχαγός εἶναι ἀπαρηγόρητος γιά κάποια Μαρία, πού τόν χαιρετᾶ μέ ἐμφανῆ τήν στενοχώρια γιατί φεύγει στήν προσφυγιά !!! (καημένε Τοῦρκε χάνεις τήν Ρωμιά σου ἑτέρα σου. Ἄχ ἄτιμε Κεμάλ τίς μᾶς ἔκανες!!) Σέ λίγο τά πλοῖα πού θά τούς παραλάβουν φτάνουν καί ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι φαντάροι φορτώσουν τά ὑπάρχοντά τους, τότε βγάζουν τά μαντήλια. Ἀπό τήν μία ὁ τουρκικός στρατός τοῦ Κεμάλ πού… κλαίει ἀπαρηγόρητος γιατί φεύγουν οἱ Ρωμιοί πρόσφυγες καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ Ρωμιοί κλαῖνε καί αὐτοί καθώς ἀνεμίζουν τά μαντήλια τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ. Κάπως ἔτσι ἔγινε… ἡ Μικρασιατική καταστροφή καί ἡ ἄρχισε ἡ μεγάλη ἑλληνική προσφυγιά, γιά τό περίφημο αὐτό τουρκικό σήριαλ. Χαρακτηριστική εἶναι καί μία ἄλλη σκηνή, πού δείχνει πώς οἱ Τοῦρκοι, τό 1922 πάλι, καταφέρνουν νά κάψουν ἕνα ἑλληνικό στρατόπεδο μέ… ἀναπτῆρες σύγχρονης ἐποχῆς. Φαίνεται πώς οἱ Τοῦρκοι ξέρουν νά ξαναγράφουν τήν ἱστορία μέσω τηλεοπτικῶν ἐπιτυχιῶν, πού ἔχουν ρεκόρ τηλεθέασης στήν χώρα τους. Αὐτά λοιπόν προβάλλονται στήν Τουρκία καί ἴσως σύντομα νά τά δοῦμε καί στά ἑλληνικά κανάλια ἄλλωστε ἡ ἀρχή ἔγινε πρός δόξα τῆς κ. Ρεπούση καί τῶν ὀπαδῶν της.
Ἀλλά ἄς εἴμαστε λίγο σοβαροί. Τό λιγότερο πού θά ἔλεγα εἶναι μεγάλη ντροπή καί προσβολή στήν μνήμη ὅλων τῶν θυμάτων τῶν γενοκτονίας τῶν χριστιανῶν τῆς Ἀνατολῆς, ἡ ἀνάδειξη αὐτῆς τῆς κυρίας σάν ὑποψήφια βουλευτής πρός «ἀνταμοιβή» τῶν πολύτιμων ὑπηρεσιῶν της. Ντροπή σᾶς κ. Κουβέλη. Ἄν δέν σέβεστε τίς μαρτυρίες τῶν προγόνων μας, τουλάχιστον ἔλπιζα ὅτι θά ἔχετε στοιχειώδεις γνώσεις τῆς ἱστορίας.
Ἄν πάλι δέν μπορεῖτε νά διαβάσετε ξένη, (κυρίως γαλλική καί ἀγγλική) βιβλιογραφία, τότε σᾶς προτείνω στά ἑλληνικά τά σχετικά συγγράμματα-μαρτυρίες ὅπως : «Ἡ Σμύρνη στίς Φλόγες», τῆς Μαρτζορί Χαουτζπιᾶν, «Ἡ κατάρα τῆς Ἀσίας», τοῦ Goerge Horton, «Ἀρμενία 1915», τοῦ Jean Marie Carzou καί τό βιβλίο τοῦ Χάρη Τσιρκινίδη, «Ἐπιτέλους τούς Ξεριζώσαμε», ἀπό προσωπική ρήση τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ στίς 13 Αὐγούστου τοῦ 1923. Ἴσως ἔτσι καταλάβετε μερικά αὐτονόητα, ἀλλά ἱερά καί ὅσια.
kapagriniou.wordpress.com
Ὁ Τεχλιριᾶν ξεκίνησε ἀπό τό ἀπέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται μέ τόν Ταλαάτ, τόν προσπερνάει καί ἐπιβραδύνει τό βῆμα του. Ξαφνικά γυρίζει πίσω καί τόν κοιτάζει κατάματα. Τό βλέμμα τοῦ ἦταν ὁ πόνος μίας ὁλόκληρης γενιᾶς. Ὁ Τεχλιριᾶν ἦταν ἥσυχος καί ἡ συνείδηση τοῦ ἦταν ἤρεμη. Ὁ Ταλαάτ ἔδειξε πώς κατάλαβε κάτι, τά βλέφαρά του, ὅπως διηγήθηκε ἀργότερα ὁ ἐκτελεστῆς του, τρεμόπαιξαν.
Θέλησε νά λοξοδρομήσει γιά νά ἀποφύγει τόν ἄγνωστο διαβάτη, ἀλλά δέν πρόλαβε. Ὁ Τεχλιριᾶν ἔβγαλε τό περίστροφό του καί μέ μία ἀστραπιαία κίνηση τό σήκωσε στό ὕψος τοῦ κεφαλιοῦ τοῦ γιγαντόσωμου Ταλαάτ. Μία σφαίρα ἦτα ἀρκετή. Ὁ Ταλαάτ βρέθηκε ξαπλωμένος καταγῆς. Ἡ γυναίκα τοῦ ἔπεσε λιπόθυμη ἐνῶ ὁ κόσμος ξεπετάχτηκε στά μπαλκόνια καί ἀπό τά παράθυρα φωνάζοντας, «πιάστε τόν πιάστε τόν». Ὁ Τεχλιριᾶν ἔτρεξε νά ἐξαφανιστεῖ ἀλλά κάποιος πού ἔρχονταν ἀπό τήν ἀντίθετη κατεύθυνση κατάφερε νά τόν συλλάβει. Στήν δίκη πού ἔγινε καί ἡ ὁποία συγκέντρωσε τό παγκόσμιο ἐνδιαφέρoν, ὁ Τεχλιριᾶν ἀπολογούμενος ἀπέρριψε τήν κατηγορία πού τοῦ ἀποδίδονταν μέ τήν φράση : «Σκότωσα μά δέν εἶμαι δολοφόνος». Τό δικαστήριο, μετά ἀπό μία δραματική δίκη τόν ἀθώωσε. Ἡ ἀπόφαση αὐτή ἔγινε δεκτή μέ ἀνακούφιση ἀπό τήν διεθνῆ κοινή γνώμη καί θεωρήθηκε σάν μία πρώτη δικαίωση στό ἀνοσιούργημα τῆς ἀρμένικης γενοκτονίας τοῦ 1915-16.
Ἀλήθεια τί κρίμα πού ὁ Τεχλιριᾶν δέν πρόλαβε νά γνωρίσει τήν κυρία Ρεπούση καί τούς τουρκολάγνους Νεοέλληνες. Σίγουρα θά εἶχε ἀποφευχθεῖ ὅλη αὐτή ἡ βία καί ὁ Ταλαάτ θά ἀπαλλάσσονταν πανηγυρικά ἀπό τίς «ἱστορικές συκοφαντίες» περί δῆθεν γενοκτονιῶν καθώς σύμφωνα μέ ὅλους αὐτούς, οἱ χριστιανοί περνοῦσαν «ζωή καί κότα» καί ἀναπτυσσόταν συνεχῶς μέσα στήν «στοργική» Ὀθωμανική αὐτοκρατορία πού τούς προστάτευε μέ «μητρικό τρόπο» σάν τά «ἀγαπημένα» τῆς παιδιά.
Ἡ ἐμφάνιση τῆς κυρίας Ρεπούση σάν ὑποψήφια βουλευτής καί μάλιστα ἀριστεροῦ πολιτικοῦ νεόκοπου σχήματος, ἀφοῦ στήν ἀρχή μέ ἐξέπληξε, στή συνέχεια ξεσήκωσε μέσα μου ὅλες τίς ἐνστάσεις πού εἶχαν ἀναδυθεῖ ὅταν ἡ κυρία αὐτή περιέγραψε τήν σφαγή τῆς Σμύρνης σάν τόν γνωστό συνωστισμό. Καί αὐτό ὄχι μόνο γιατί πρόσβαλε βάναυσα τήν μνήμη τῶν προγόνων μου καί ἰδιαίτερά του παπποῦ μου πού μετά τήν σφαγή τῆς οἰκογένειάς του καί τόν διασκορπισμό ὅλων τῶν διασωθέντων συγγενῶν στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁριζόντια κατάφερε μέ χίλια βάσανα καί περιπέτειες νά καταφύγει στήν Κωνσταντινούπολη καί στή συνέχεια στήν τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα ἄλλο ἐνδιέφεραν στοιχεῖο στήν ὅλη αὐτή ἱστορία ( παραΐστορια). Φάνεται πώς ἡ κυρία αὐτή εἶναι θαυμαστῆς της τουρκικῆς τηλεόρασης καί τῶν εἰδικά σχεδιασμένων τουρκικῶν σήριαλ τά ὁποία ἀναδεῖξαν τήν «ἱστορική ἀντικειμενικότητα» τῆς ἰδίας καί τῶν ὀπαδῶν της. Ἡ κυρία αὐτή λοιπόν στό περίφημο βιβλίο τῆς ἱστορίας της δέν ἔκανε τίποτα ἄλλο παρά νά περιγράψει πιστά τίς σκηνές τοῦ παρακάτω τουρκικοῦ τηλεοπτικοῦ σήριαλ πού ἔκανε θραύση στήν τουρκική τηλεθέαση καί ἀναφέρεται σέ ἐκείνη τήν τραγική ἐποχή.
Ἡ καταπληκτική λοιπόν τηλεοπτική σειρά, στήν ὁποία ἀναφέρομαι εἶναι τό, «Kirik Kanatlar», ἤ «Σπασμένα Φτερά», ἡ ὁποία προβλήθηκε στό ἴδιο δηλαδή τουρκικό κανάλι, (τό KanalD), πού παρήγαγε καί τό περίφημο καί πασίγνωστο σέ μᾶς σήριαλ, «Τά σύνορά της Ἀγάπης», Μία χαρακτηριστική σκηνή αὐτῆς τῆς σειρᾶς πού φαίνεται πώς γοήτευσε τήν κ. Ρεπούση καί τούς «σύν αὐτῆς», ξετυλίγεται σέ μία προκυμαία τῆς Ἰωνίας κοντά στήν Σμύρνη, μετά τήν ἥττα τῶν Ἑλλήνων καί ἐνῶ ἔχει ὑπογραφεῖ, παρά τίς …ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν Τούρκων κατοίκων τῆς περιοχῆς, ἡ ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν. Οἱ Ρωμιοί κάτοικοι ἀναγκάζονται νά πάρουν τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς. Ἡ χαρακτηριστική σκηνή εἶναι στήν προκυμαία, ὅπου ἔχουν ἀρχίσει νά συγκεντρώνονται οἱ πρόσφυγες παρέα μέ… τούς θρήνους τῶν Τούρκων συγκατοίκων τους πού κλαῖνε οἱ «καημένοι» γιατί… θά φύγουν οἱ ἀγαπημένοι τούς Ρωμιοί. Τό ἐκπληκτικό ὅμως δέν εἶναι σέ αὐτό τό σημεῖο ἀλλά στό ὅτι ὁ τουρκικός στρατός, ὄχι μόνο συνοδεύει καί κουβαλᾶ μέ μεγάλη εὐγένεια τά ὑπάρχοντα τῶν προσφύγων, μήν τυχόν καί κουραστοῦν, ἀλλά… ἔχει στήσει καί ἕνα μεγάλο πάγκο στήν προκυμαία ὅπου τους προσφέρει… τρόφιμα, ( catering τῆς ἐποχῆς), ποτά καί ὅτι ἄλλο πού θά τούς κάνει εὐχάριστο τό ταξίδι τῆς προσφυγιᾶς. Μάλιστα κάποιοι Τοῦρκοι στρατιῶτες… κλαῖνε γιατί θά χάσουν τόν φίλο τους, κάποιο Νίκο καί κάποιο Κώστα. Ἕνας Λοχαγός εἶναι ἀπαρηγόρητος γιά κάποια Μαρία, πού τόν χαιρετᾶ μέ ἐμφανῆ τήν στενοχώρια γιατί φεύγει στήν προσφυγιά !!! (καημένε Τοῦρκε χάνεις τήν Ρωμιά σου ἑτέρα σου. Ἄχ ἄτιμε Κεμάλ τίς μᾶς ἔκανες!!) Σέ λίγο τά πλοῖα πού θά τούς παραλάβουν φτάνουν καί ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι φαντάροι φορτώσουν τά ὑπάρχοντά τους, τότε βγάζουν τά μαντήλια. Ἀπό τήν μία ὁ τουρκικός στρατός τοῦ Κεμάλ πού… κλαίει ἀπαρηγόρητος γιατί φεύγουν οἱ Ρωμιοί πρόσφυγες καί ἀπό τήν ἄλλη οἱ Ρωμιοί κλαῖνε καί αὐτοί καθώς ἀνεμίζουν τά μαντήλια τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ. Κάπως ἔτσι ἔγινε… ἡ Μικρασιατική καταστροφή καί ἡ ἄρχισε ἡ μεγάλη ἑλληνική προσφυγιά, γιά τό περίφημο αὐτό τουρκικό σήριαλ. Χαρακτηριστική εἶναι καί μία ἄλλη σκηνή, πού δείχνει πώς οἱ Τοῦρκοι, τό 1922 πάλι, καταφέρνουν νά κάψουν ἕνα ἑλληνικό στρατόπεδο μέ… ἀναπτῆρες σύγχρονης ἐποχῆς. Φαίνεται πώς οἱ Τοῦρκοι ξέρουν νά ξαναγράφουν τήν ἱστορία μέσω τηλεοπτικῶν ἐπιτυχιῶν, πού ἔχουν ρεκόρ τηλεθέασης στήν χώρα τους. Αὐτά λοιπόν προβάλλονται στήν Τουρκία καί ἴσως σύντομα νά τά δοῦμε καί στά ἑλληνικά κανάλια ἄλλωστε ἡ ἀρχή ἔγινε πρός δόξα τῆς κ. Ρεπούση καί τῶν ὀπαδῶν της.
Ἀλλά ἄς εἴμαστε λίγο σοβαροί. Τό λιγότερο πού θά ἔλεγα εἶναι μεγάλη ντροπή καί προσβολή στήν μνήμη ὅλων τῶν θυμάτων τῶν γενοκτονίας τῶν χριστιανῶν τῆς Ἀνατολῆς, ἡ ἀνάδειξη αὐτῆς τῆς κυρίας σάν ὑποψήφια βουλευτής πρός «ἀνταμοιβή» τῶν πολύτιμων ὑπηρεσιῶν της. Ντροπή σᾶς κ. Κουβέλη. Ἄν δέν σέβεστε τίς μαρτυρίες τῶν προγόνων μας, τουλάχιστον ἔλπιζα ὅτι θά ἔχετε στοιχειώδεις γνώσεις τῆς ἱστορίας.
Ἄν πάλι δέν μπορεῖτε νά διαβάσετε ξένη, (κυρίως γαλλική καί ἀγγλική) βιβλιογραφία, τότε σᾶς προτείνω στά ἑλληνικά τά σχετικά συγγράμματα-μαρτυρίες ὅπως : «Ἡ Σμύρνη στίς Φλόγες», τῆς Μαρτζορί Χαουτζπιᾶν, «Ἡ κατάρα τῆς Ἀσίας», τοῦ Goerge Horton, «Ἀρμενία 1915», τοῦ Jean Marie Carzou καί τό βιβλίο τοῦ Χάρη Τσιρκινίδη, «Ἐπιτέλους τούς Ξεριζώσαμε», ἀπό προσωπική ρήση τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ στίς 13 Αὐγούστου τοῦ 1923. Ἴσως ἔτσι καταλάβετε μερικά αὐτονόητα, ἀλλά ἱερά καί ὅσια.
kapagriniou.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου